Vandaag moesten we vroeg ons bed uit om op tijd op het vliegveld aanwezig te zijn. Helaas zat het even niet mee tram 26 kwam maar niet opdagen dus genoodzaakt om toch maar een taxi te nemen. Op schiphol stond er gelukkig niet zo een lange rij. Nog even 69 euro per persoon bij betalen voor de comfort klasse en we warenklaar voor ons vertrek naar Chicago. Een vlucht die ruim 9 uur zou duren maar uiteindelijk maar 8 uur en nog een beetje zou duren. Onderweg nog lekker kunnen genieten van de beenruimte die we hadden in de comfort klasse.

Bij aankomst op Chicago moesten we onze koffers van de band af halen en inchecken voor onze volgende vlucht 5 uur later. Omdat we toch het vliegveld af waren konden we eerst nog even genieten van het heerlijke weer buiten. Het leek wel zomer.
Na nog een uitgebreid eten bij de Sky box waar we ons weer vergist hadden in de grote van de portie.

Op het vliegveld van South Bend namen we een taxi aar Ivy Court waar we een prachtige suite kregen voor ons tweeen met een king size bed.

Tijdens ontbijt leerde we twee Nederlander kennen die net zoals wij naar Coachman in Middlebury zouden gaan. Voor hun zou het de tweede keer worden dat ze van de camperspecial gebruik zouden maken. Ze kwamen met het voorstel om gezamenlijk een taxi te nemen om zo de kosten van de rit te delen.
Bij Coachman aangekomen bleek dat we veel te vroeg aanwezig waren en we toch even moesten wachten voor we een uitleg zouden krijgen over de werking van de camper. Daar stonden we dan uiteindelijk oog in oog met onze camper zo wat is die groot zeg. Eerst kregen we uitleg over de buitenkant waar alle aansluitingen voor zijn zoals water, elektriciteit, TV, riool water etc. Daarna de binnenkant, het viel meteen op hoe anders de inrichting was ten opzichte van de foto's op internet. Zo staat de keuken aan de andere zijde van de camper. Verder kan buiten de zijkant van de camper zo een meter naar buiten worden geschoven ook de achterkant ruim een meter naar achteren voor nog meer slaapruimte.

Het eerste gedeelte van de rit vandaag ging door amish land. We kwamen zelfs enige koetsen tegen en kennelijk was het vandaag was dag want overal hingen zwart en witte kleding te drogen. Afwisselend reden we zuid en west op zoek eigenlijk naar de snelweg maar die zijn helaas niet zo makkelijk aan gegeven. Uiteindelijk hadden we de snelweg gevonden richting Chicago en konden we eindelijk wat kilometers rijden. Ondanks de grote van de camper licht die goed op de weg en zorgt de FordV10 motor dat je het gevoel hebt dat je in een normale auto rijd.

Rond een uur of 7 kwamen we Kankakee onze eerste camping met Full hook up. Voor een bedrag van $22,50 ofwel 14,63 euro. Het was nog even zoeken naar de water slang die verborgen lag onder een tafel maar dan viel het wel mee en hadden we elektriciteit en water tot onze beschikking.

Waar hoort die slang ook alweer?

Vandaag weer zo vroeg wakker, nog even blijven liggen de kachel aandoen want het is toch wel erg koud zo 's morgens. Even ontbijten douchen en lang de Walmart voor onze benodigdheden zoals eten en drinken, dan nog even de tank volgooien en we kunnen op weg voor een lange rit richting Kansas City.
Het landschap is duidelijk aan het veranderen de eerste dagen waren vooral vlakke wegen. Daar kwam nog bij dat er een behoorlijke zijwind stond en je dan behoorlijk moest tegen sturen. Vandaag werd het landschap glooiend de weg ging echt op en neer. Dit maakte het wel moeilijk voor de cruise control om op dezelfde snelheid te blijven, dus ging die er vaak weer vanaf. Onderweg nog even de Sears aangedaan om onze benen na 2 uur rijden te strekken en een hapje eten bij Wendy's.
Het laatste stuk was het nog even zoeken naar de camping maar toch nog gevonden. Met de camping eigenaar hadden we nog even een discussie omdat die onze gratis KOA kaart wilde innemen omdat je die volgens hem maar 1 keer mocht gebruiken maar we waren het er niet mee eens want dat stond niet op de kaart. Uiteindelijk bood hij zijn excuses aan en kregen we onze kaart terug.
Grappig te vermelden is dat heel veel TV zenders hier gewoon via de ether zijn te ontvangen in perfecte kwaliteit.

Tja hoe gek kan het lopen in Amerika vandaag zijn hebben we I-70 overgereden van Lawrence een plaatsje net iets ten westen van Kansas City richting Denver of zoals ze hier zo goed zeggen richting west. De I 70 heeft ook als bijnaam de main street omdat die van oost naar west gaat door Amerika heen. Over het eerste gedeelte van de trip konden we gelukkig hard rijden zo'n een 70 mijl per uur of 110km, wat gaat het dan lekker hard. Na een paar uurtje rijden begon het zachtjes te regenen en niet veel later veel harder, met een harde zij wind. Hierdoor moest de snelheid eruit en bleven we zo rond de 55 mijl rijden. Onder weg kwamen we wel borden tegen met Winter Weather ahead maar goed misschien was dat al de harde wind en regen die ze bedoelen? Nee hoor de regen werd ineens natte sneeuw. Het landschap werd zelfs ineens wit om ons heen. Iets wat we toch wel heel lang niet hebben gezien. Om tussendoor te rusten zijn we nog langs Starbucks gereden en onze favoriete supermarkt. Voor Goodland hadden we een keuze of bij Goodland kamperen of door rijden naar Limon. Limon was echter nog zo'n 2 uur door rijden en wat zou het weer doen in die 2 uur? Dan maar overnachten in Goodland en zoals zal blijken een goede keuze want de I70 is afgesloten nog geen 20 mijl verder op.

Zo toch wel erg vreemd zo midden in de sneeuw staan. Gelukkig hadden we eerder deze week een dekentje gekocht bij Sears zodat we het helemaal niet koud hadden terwijl de temperatuur t toch naar het vriespunt daalde.

We waren al vroeg wakker helemaal omdat de klok hier weer een uur terug gaat.
Vandaag heeft de route wel enigszins aangepast naar een meer zuidelijke richting. Zodat we via Colorado Springs langs de zuid zijde van Rocky Mountains zouden gaan rijden. Na een lange dag van behoorlijke zij wind sneeuw en de slechte weg conditie maakte het weer een bijzonder lange rij dag van. Waarbij we niet veel bijzondere dingen gezien hebben.

Vandaag zouden we dan eindelijk dichtbij de natuurparken in de buurt komen. Eerst nog een stuk onder ....... en daarna naar het westen de 160 op. Een schitterend stuk natuur rijden we doorheen de snelweg weg rijd door een dal met aan beide zijde hoge bergen die besneeuwd zijn, door de sneeuw heen steken de hoge bomen. Naast de weg loopt een riviertje van sneeuw water. Het landschap is langzaam aan het ontdooien. De weg blijft langzaam omhoog gaan dit is vooral aan demotor te horen. Al moet er gezegd worden dat de V10 er totaal geen last van heeft om een berg te nemen maar als je je gas indrukt berg opwaarts zie je de benzine metergewoon naar beneden gaan dus dan maar langzamer rijden omhoog met minder toeren dus minder benzine verbruik en dan wat sneller naar beneden. Boven aan gekomen had je dan een schitterend uitzicht over de weg die je dan over zou gaan rijden. Ook het weer zat ons bijzonder mee voor het eerst reden we de gehele dag in de zon. Wat is ie dan lekker warm zeg... Zo met de zon blauwe lucht met zo af en toe een wolkje, bomen die door de sneeuw heen kwamen een beekje langs de weg, tja dan denk je meteen aan Bob Ross en begrijp ik waar die al zijn schilderijen op gebaseerd heeft Happy Painting !
Op de KOA camping van Cortez stonden nog 2 andere Nederlanders met de zelfde camper al snel raakte we aan de praat over de te volgen route hier vandaan en de route hier naar toe. Iedereen had zijn planning aan gepast aan het weer en dus een stuk zuidelijker gaan rijden.

Vandaag was het niet zo koud als gisterennacht omdat we de kachel aan hadden gelaten, echter krijg je daar wel een droge keel van zeg. De zon scheen al vroeg aan de hemel iets wat we deze vakantie nog niet eerder hadden mee gemaakt. Na een ontbijtje van Amerikaanse Panecake en een warme douche gingen we op weg. Na in het dorpje Cortez de afslag te hebben genomen 491 naar het noorden dan een stukje over de 191 naar het zuiden en het laatste stuk over de 95 naar de National park Natural bridges. Hier zijn een aantal natuurlijke bruggen te zien. Deze zijn door invloed van het water dat er duizenden jaren langs heeft gelopen er voor heeft gezorgd dat er een natuurlijke brug is ontstaan. De toegang van dit park is $6 eerst dachten we nog een jaarkaart te nemen maar omdat we hierna misschien nor twee parken aandoen was het volgens de Ranger goedkoper om het los te betalen. Sterker nog als we de toegangskaartjes bewaren en toch de $ 80 zouden hebben betaald aan losse kaartjes dan krijg je een jaarkaart. Na een korte video film over het ontstaan van de bruggen konden we op weg. Via een rond weg van zo'n 25 mijl lang kom je langs alle bruggen. Dit rondje zou al zo een uurtje duren. Dan kon je ook nog met de voet naar elke brug toe lopen wat zo een uur per brug zou duren. Vanaf de view points waren de bruggen trouwens perfect te zien. De laatste brug was in ongeveer 15 minuten te belopen, wat we dus ook hebben gedaan. Ontzettend mooi is de omgeving en hoe de natuur van die grote bruggen heeft  kunnen maken fantastisch. Vanuit het park reden we een stukje terug en verder naar het zuiden over 261 richting de beroemde 163.
Vreemd is het dat we gisteren nog in de sneeuw reden en nu rijden we in een omgeving de meer weg heeft van een woestijn. De luchtvochtigheid is rond de 10% en de temperatuur is zo rond de 20 graden heerlijk weer dus. De omgeving was ook ontzettend verandert van de bosrijke omgeving hadden we nu een terrra cotta kleurige grond met kleine bosjes. In deze omgeving was er ook sprake van een "open range" of wel het vee loopt hier gewoon rond en kan je ook op de weg tegen komen, wat ook uiteraard gebeurde.

Nijntje was er ook bij ;-)

We hebben trouwens de afgelopen dagen heel veel dieren langs de kant van de weg of op de camping gezien, zoals eekhoorntjes, konijnen, lama, berg geiten, en heel veel koeien.
Het laatste stuk van de 261 was een stijle weg naar beneden met een aantal haar speelt bochten en deze weg was niet voorzien van asfalt maar van gravel. Vanaf de top van de weg hadden een prachtig uitzicht over de vallei een rode omgeving met zo hier en daar een berg die recht uit de grond omhoog komt echt schitterend. In de verte was zelfs de beroemde Maxicanhat te zien. Een berg met boven op de berg een rotsblok die lijkt te balanceren op de berg.

De weg naar beneden was erg hobbelig en alles in de camper kwam van zijn plaats maar het was zeker een stukje weg om niet te missen. Beneden aangekomen kwamen we langs de maxican hat, we zouden er nog omheen kunnen rijden maar omdat de weg al zoslecht was naar beneden hebben we besloten het maar vanaf de hoofd weg te bekijken.
Mexican Hat is naast de berg ook een klein plaatsje met een aantal motels een benzine station met de duurste benzine die we gezien hebben van $3,64 gelukkig hebben we die niet nodig, en een RV park. Voor $19 konden we er blijven met full hook up. Het was niet meer dan een soort parkeerplaats maar ach we hebben niet veel nodig. Alles aansluiten en lekker buiten zitten in de zon die nu wel heel erg warm was.

Vanaf de Mexican Hat zijn we verder de 163 over gereden door Monument Valley heen. Wat een prachtige rit is dat zeg, het is net je ineen western film rijd. De terra cotta achtige gekleurde omgeving met daarin de bergen die recht uit de grond komen maken het een echte filmset. Begrijpelijk dat vele western films hier opgenomen zijn en ook de film Telma en Louis. Echt een aanrader dus om eens gezien te hebben. Je krijgt dan we respect voor de pioniers die met paard en wagen door dit enorme landschap zijn gereden zonder te weten hoe grot het allemaal wel niet was en hoe warm het niet kon zijn. Grappig is dat de 163 door twee staten gaat en dat merk je meteen aan de weg die eerst nog hobbelig was, maar zodra je de staats grens over bent is de weg helemaal glad. Vanuit monument valley rijden we richting Page om vandaar uit richting de Bryce Canyon te rijden. De stijle bergen en bossen hebben we echter ons gelaten en we kregen meer met de woestijn te maken. Rode en oker gele aarde kleurde samen met de blauwe hemel en groene bosjes langs de kant van de weg de omgeving tot een schilderij.
Voordat we bij Bryce Canyon waren reden we door Red Canyon een schitterende stukje weg waar je eigenlijk al een voorproefje krijgt hoe de Bryce Canyon er uit gaat zien. Echter de aarde is hier zo ontzettend rood gekleurd dat e bijna het idee krijgt dat je op mars bent. Zo fantastisch mooi is deze omgeving alles lijktzo op een film set.
Voor we de Bryce Canyon inreden besloten we de camping te nemen net voor de ingang van het natuurpark, Ruby Inn. Deze camping is tot nu toe de duurste van allemaal zo een $36,maar daarvoor krijgen we wel de mooiste camping. Vanuit de slaapkamer hadden we, omdat we op een heuvel stonden, een echt adembenemend uitzicht over een meertje en de bossen.

Het uitzicht vanuit onze slaapkamer

Deze ochtend zijn we meteen van start gegaan in Bryce Canyon, tja we stonden toch nog geen 5 mijl van de ingang dus we waren er zo. De zon was al heerlijk warm deze ochtend, alleen bij het eerste view point, sunrise stond zo een koude harde wind dat een korte broek en shirt echt iets te fris was. Het uitzicht was weer prachtig. Een vallei met rotsen die uit de grond omhoog lijken te zijn gedrukt. De rotsen hebben verschillend gekleurde lagen van rood, geel en soms ook wit. Vanaf het eerste view point zijn we nog naar Sunset point gereden dan kijk je in de zelfde vallei alleen dan van de andere kant ook erg mooi. Dit keer zijn we ook het gehele park door gereden iets wat we de vorige keer niet hebben gedaan. Het is een mooie tocht door de bossen waar je zelfsnogherten in de verte zag lopen. Op het einde van het park hebben we camper geparkeerd en zijn we eerst wat gaan eten, de vele voordelen van een camper. Op de terug weg reden we nog langs Natural Bridge een brug die niet zoals het eerder bezochte park gevormd is door een rivier maar deze is gevormd door de regen die er voor gezorgd heeft dat de grond er onder weg gespoeld is.

Vanuit Bryce Canyon zijn we richting het zuiden gereden dezelfde weg als we heen ook kwamen. Leuk zijn dan de dorpjes waar je doorheen rijd. Standaard staat er een Sheriff met een 4 wheel drive langs de kant van de weg te wachten dat er iemand te hard rijd. Tja wat moetje anders doen in zo een dorpje. In een van de dorpjes reden we langs een auto kerkhof, deze vakantie waren we er al meerdere tegen gekomen maar bij deze dan toch even gestopt. Doodzonde is het om te zien dan oude auto's zoals ford corvette en vele andere hier staan weg te roesten. De auto’s kosten hier nog maar $2000 tot $ 3000 dus zeg maar zo een 1300 tot 2000 euro, ok dan heb je wel een roestbak maar goed wel een ontzettend mooie roestbak.

Vanaf de 89 reden we richting het westen over de 9 door Zion park heen. Het zijn we een beetje afzetters in dit park. Allereerst betaal je $25 voor de toegang maar omdat je met een camper rijd betaal je nog eens $15 extra voor de doorgang van een tunnel. De tweede tunnel die je tegenkomt is namelijk te laag om vanaf twee kanten tegelijk door te rijden. De ene kant rijd dus eerst en blijft in het midden rijden. Voordat geld had je net zo goed de tunnel hoger kunnen maken of stoplichten kunnen plaatsen...
Zion park is niet zo spectaculair als alle andere parken waar we zijn geweest, je bent ook zo aan de andere kant van het park. Aan de west ingang hebben we nog een bezoek gebracht aan het bezoekers centrum voor een aantal ansichtkaarten en een poster. Buiten het bezoekerscentrum was het heerlijk genieten van de zon, en natuurlijk kijken naar alle Amerikanen die voorbij komen lopen en dan verbaas je je toch wel erg over de omvang van een aantal Amerikanen en volgens ons is het toch wel erger geworden dan een aantal jaren geleden.
Net buiten Zion park hebben we nog een souvenir gekocht voor thuis petrified wood of wel versteend hout.

Vandaag weer in de bewoonde wereld dat betekend ook weer eens sinds dagen een mobiel netwerk op onze gsm, iets wat kennelijk niet zo gewoon is in zo een land als Amerika. Of dat er bij andere mensen dan meteen een bel af gaat maar meteen werden we door onze moeders op bijna het gelijke tijdstip gebeld.
Na het verlaten van onze op een na laatste camping in Huricane hebben we meteen onze gas tank gevuld die na die dagen pas 1/3 leeg was ondanks het koken en de verwarming.
Daarna op naar St. George dat volgens internet een outlet moet hebben. Helaas we een outlet maarniet zo een zoals we eerder zijn tegen gekomen maar toch een aantal leuke winkels, En boven alles was er eindelijk weer eens een Panda Express waar we heerlijk konden gaan lunchen. Iets verder op zat ook nog een shopping mall met Sears etc.

Dit was de laatste nacht die we hebben door gebracht in onze camper, tja naar een tijdje ga je je toch wel hechten aan zo een camper en praat je al snel over onze. Maar goed het laatste stukje nog rijden naar onze eindbestemming. Het eerste gedeelte van de weg ging nog door berg achtig gebied maar langzaam werd het meer woestijn. Na een anderhalf uur rijden zagen we aan de horizon de Skyline van Las Vegas al. Dan zien de hotels er nog normaal uit en heb je nog helemaal niet door dat ze zo ontzettend groot zijn.  In de buurt van Las Vegas begon het ook drukker te worden met verkeer en heb je dan wel het geluk dat iedereen je ook rechts mag inhalen en je lekker op een rijbaan kan blijven rijden. In Las Vegas probeerde we een voor ons nieuw outlet shopping centrum te vinden maar helaas dat wilde niet lukken, dan maar vanaf de ene kant van Las Vegas over de strip naar de Outlet aan de andere kant van Las Vegas. We begonnen de strip bij de stratospshere het hoogste hotel op de strip en volgens mij ook op de wereld. Boven op deze reusachtige toren zijn ook nog verschillende attracties gebouwd zoals een achtbaan. Schuin tegen over dit hotel is Sahara het hotel waar wij de komende twee nachten zouden blijven.  Als je zo over de strip heen rijd zie je pas hoe lang het rijden is voor je aan de andere kant bent maar ook sta je versteld over hotels die er, in de 4 jaar dat we hier voor het laatst waren, zijn bij gebouwd en hotels die met de grond gelijk zijn gemaakt als Frontier. Bouwen gaat hier ook 24 uur per dag zeven dagen in de week door stoppen doen ze er niet.
Op het einde van de strip bij Madalay Bay is het nog een klein stukje door rijden en kwamen we bij de outlet terecht. Deze had gelukkig meer keuze uit winkels dan een paar jaar geleden. Genoeg in ieder geval om een aantal uren zoet te zijn.

In de middag zijn we naar ons hotel gereden uiteraard weer via de strip. Bij het hotel bleek echter dat we onze camper er niet konden parkeren maar gelukkig wisten ze een oplossing om de camper bij Hilton neer te zetten net achter de Sahara. De koffers hebben we toen maar uitgeladen en de camper op het parkeer terrein gezet wat gelukkig maar 5 minuten lopen was want Sahara had ook nog een achter ingang.

De kamer was eenvoudig maar ach wat doe je Las Vegas op je kamer? Eigenlijk alleen maar slapen want je moet buiten zijn…
Na een korte break op de kamer zijn we naar buiten gegaan en een stukje gaan lopen richting Wynns een van de hotels die we vorige keer hadden gezien toen het nog gebouwd werd.  Door ons enthousiasme waren we er eigenlijk zo en keken we onze ogen uit hoe maai het hotel van binnen was en hoe schitterend het restaurant was. Het restaurant buiten had een waterval die telkens van kleur veranderde en gaaf je soms de indruk dat je in een sprookje was beland.
Vanuit Wynns liepen we naar de overkant om bij de food court van de Fashion Mall iets te eten, ook dit hotel hadden we nog niet gezien dus was het meteen een mooie aangelegenheid die te bekijken.
Hierna zijn we nog een stukje verder over de strip gelopen richting Treasure Island en de daarnaast gelegen Mirage, helaas lagen de witte tijgers van Sigfried en Roy al te slapen.
Dan maar naar de overkant lopen om toch weer het altijd mooie Venetian te bekijken, het entree van dit hotel heeft wel een erg mooie plafond beschildering.
Bij het terug lopen blijkt wel weer hoe ver je gelopen hebt en je toch weer verder gaat als dat je eerst denk te gaan.  Later zou blijken dat we ruim 15 kilometer hebben gelopen op een avondje.

Voor het eerst deze vakantie gaat de wekker,  het is even moeilijk wakker worden na de toch wel vermoeide dag van gisteren. We voelen hoe vermoeid onze benen en voeten nog zijn van de vele kilometers die ze gisteren hebben gemaakt. Dit is de dag waarop we afscheid moeten nemen van de camper die ons nu ruim 4400 kilometer door Amerika heeft gebracht. Op de parkeerplaats van Hilton halen we nog even een bezem door de camper en checken of alle kastjes leeg zijn.  Op weg naar het verhuur bedrijf nog even de benzinetank volgooien. Bij het verhuur bedrijf Roadbear werd de camper aan een grote inspectie onderworpen echt alles werd onderzocht zelfs het dak, maar werd ook helemaal goed gekeurd.
De shuttlebus die ons terug zou brengen naar het hotel zat even met verkeerde planning hierdoor waren we genoodzaakt om nog ruim een uur te wachten dat we uiteindelijk tegen de middag bij ons hotel aankwamen.
Vandaag zouden we het anders aanpakken en niet meer alles lopen maar gebruik maken van de Deuce een dubbeldekkerbus die over de strip rijd van het nieuwe gedeelte helemaal naar het oude gedeelte, de Fremont street. Je kan voor deze bus een enkele reis kopen voor 3 dollar of een dag kaart voor 5 dollar die 24 uur geldig is. Deze laatste hebben wij gekocht en ook optimaal gebruikt.
Vlak voor ons hotel was een bus halte die we meteen namen richting Monte Carlo vanaf hier was het een klein stukje lopen opzoek naar de Panda Express die we daar toch ergens hadden gezien. Gelukkig naast M&M, waar ze echt alles verkopen van M&M kopjes, borden, lepeltjes, T-shirts, sleutelhangers en nog veel en veel meer 3 verdiepingen vol, zit een food court met verschillende restaurants. Panda Express is sinds onze laatste bezoek aan Amerika toch wel een van onze favoriet geworden van de fast food restaurants. Een keer wat anders dan een hamburger heerlijk oosters eten want chinees kan je het niet echt noemen, Orange chicken is echt een aanrader.

Na een volle maag en genoeg drinken konden we op weg naar de hotels in de buurt vanuit het restaurant naar MGM een van de grootste hotels ter wereld 5000 kamers. Omdat de MGM als logo heeft de beroemde leeuw zijn er in het hotel echte leeuwinnen te zien, die zoals ze gewend zijn om te doen bijna altijd liggen te slapen tot ze gevoed worden.
Vanuit MGM nemen we de brug over de weg naar New York New York die dan weer een rug heeft naar Excalibur het hotel waar we vorige keer hebben geslapen. Daar hebben ze een treintje die je dan naar Mandalay Bay brengen het laatste hotel op de strip wat we nog niet gezien hadden van binnen. Mandalay Bay is echt een zeer groot opgezet hotel met mooie lounge restaurants en bars. Een van hun attracties is het Aquarium met haaien, na een lange wandel tocht door het hotel bleek dat je voor dit aquarium entree moest betalen. Helaas dat hebben we er niet voor over die kunnen we in het echt ook wel zien. Door deze wandeling kwamen we wel langs het zwembad van dit reusachtige hotel. Nou ja zwembad zeg maar strandbad, er was een echt strand met zand en strandhuisjes. Het zwembad had echte golven met zo af en toe een hoge golf.